ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ 2102480221
2102433313
6974226817
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΛΙΟΣΗ 6
ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 8- 2 π.μ.
email: tasosliosis@gmail.com
(θα χαρούμε να λάβουμε τα γραπτά σας μηνύματα στην παραπάνω διεύθυνση)
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΞΕΤΑΣΤΕΟΥΣ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΗΝ 1η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
Το φροντιστήριο μας με την πολυετή πείρα του οδηγεί τους μαθητές στο δρόμο της επιτυχίας εφοδιάζοντας τους με τις απαραίτητες γνώσεις για τον προβιβασμό τους και τον κατάλληλότερο τρόπο σκέψης για την μετέπειτα πορεία τους στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Για το πρόγραμμα σπουδών και σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε να επικοινωνίσετε μαζί μας στα τηλέφωνα 2102480221
2102433313
6974226817
Πληροφορίες δίνονται καθημερινά στο φροντιστήριο μας 8-2 π.μ.
Το φροντιστήριο μας με την πολυετή πείρα του οδηγεί τους μαθητές στο δρόμο της επιτυχίας εφοδιάζοντας τους με τις απαραίτητες γνώσεις για τον προβιβασμό τους και τον κατάλληλότερο τρόπο σκέψης για την μετέπειτα πορεία τους στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Για το πρόγραμμα σπουδών και σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε να επικοινωνίσετε μαζί μας στα τηλέφωνα 2102480221
2102433313
6974226817
Πληροφορίες δίνονται καθημερινά στο φροντιστήριο μας 8-2 π.μ.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010
ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ
Τελευταία, έχει αυξηθεί η ανησυχία σχετικά με τις
βλάβες που μπορεί να προκαλέσει η ηλεκτρομαγνητική
ακτινοβολία κινητής τηλεφωνίας στην ανθρώπινη υγεία και
στους ζώντες οργανισμούς γενικά. Όπως είναι γνωστό, το
κινητό τηλέφωνο επικοινωνεί με την κεραία της περιοχής
μέσω ραδιοκυμάτων. Αυτή η μορφή ακτινοβολίας που
εκπέμπει η κεραία είναι ιδιαίτερα αυξημένη στη γύρω
περιοχή. Αντίθετα με το κινητό τηλέφωνο, την ακτινοβο-
λία τη δέχεται ιδιαίτερα ο χρήστης και πολύ λιγότερο το
περιβάλλον του.
Η ακτινοβολία που απορροφάται μπορεί να έχει συ-
νέπειες στην υγεία των ανθρώπων και των ζώντων ορ-
γανισμών, όπως: (α) Tο σύνδρομο των μικροκυμάτων,1–4
δηλαδή διαταραχή μνήμης, συγκέντρωσης, εξάντληση,
πονοκεφάλους κ.λπ. (β) Την αύξηση του παράγοντα κιν-
δύνου για ανάπτυξη κακοήθους όγκου (γλοίωμα)5 στον
εγκέφαλο και νευρινώματος5–8 στο ακουστικό νεύρο, μετά
από 10 ή περισσότερα χρόνια χρήσης κινητού, ιδιαίτερα
στην πλευρά του εγκεφάλου που έγινε η χρήση, όπως
αναφέρει ο Hardell σε δημοσίευση του 2007. (γ) Βλάβη
στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και στα νευρικά κύτταρα.9,10
(δ) Βλάβες στο DNA.11–15 (ε) Στείρωση.16–19 (στ) Επίδραση
της ροής του αίματος στον εγκέφαλο.20 (ζ) Μείωση της
αναπαραγωγής σε έντομα21 και σε πουλιά.22 (η) Μείωση
του ρυθμού ανάπτυξης στα πουλερικά και στα ποντίκια
και αύξηση της εμβρυϊκής θνησιμότητας των πτηνών,22
επίδραση στο παράσιτο Entamoeba23 κ.λπ.
Τα σημερινά όρια έκθεσης δυστυχώς δεν καλύπτουν
τη δημόσια υγεία από αυτές τις βλάβες. Διαμορφώθηκαν
το 1997 από τη Διεθνή Επιτροπή Μη-Ιονίζουσας Ακτινοβο-
λίας (Ιnternational Commission on Non-Ionizing Radiation
Protection, ΙCNIRP).24 Βασίζονται μόνο σε βραχυπρόθεσμες
εκθέσεις και στην ένταση πυκνότητας της ακτινοβολίας
και δεν λαμβάνουν υπόψη άλλους παράγοντες, όπως τη
διάρκεια έκθεσης, τη συχνότητα, τη διαμόρφωση του
κύματος (modulation), την πόλωση (polarization) και τη
διαλείπουσα έκθεση.25 Γι’ αυτόν το λόγο, οι συνεχείς μετρή-
σεις που αναφέρουν ότι οι κεραίες εκπέμπουν εντός των
λεγομένων «ορίων ασφαλείας» δεν προστατεύουν το κοινό
από τη χρονία έκθεση στην ακτινοβολία, με αποτέλεσμα να
εκτίθεται το κοινό σε κινδύνους χωρίς να το γνωρίζει.
Αν και τα όρια αυτά υιοθετήθηκαν από την Ευρωπαϊκή
Ένωση και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), προ-
βληματισμός δημιουργείται στην επιστημονική κοινότητα
από τα εξής:26
1. Πάνω από τα μισά μέλη και συμβούλους της ICNIRP
που διαμόρφωσε τα όρια είναι και μέλη σε άλλους ση-
μαντικούς οργανισμούς, όπως ΠOΥ, Ευρωπαϊκή Ένωση,
Αmerican Νational Standards Institute (ANSI) –η αποστολή
του είναι η αύξηση της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας
των αμερικανικών επιχειρήσεων–, Εuropean Committee for
Electrochemical Standardization
(CENELEC) –η αποστολή
του είναι να προάγει την αγορά ηλεκτρικών και ηλεκτρο-
νικών αγαθών ώστε να μην υπάρχουν εμπόδια κ.λπ. Αν και
αυτοί οι οργανισμοί θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητοι, στην
Ευρωπαϊκή επιτροπή27 τρία μέλη είναι και στην ICNIRP κι
ένα από τα μέλη δηλώνει ότι έχει και συμφέροντα (declared
interest).
2. Οι Ευρωπαϊκές επιδημιολογικές μελέτες INTΕRPHONE
σχετικά με το εάν τα κινητά προκαλούν βλάβες, παρουσι-
άζουν τα εξής χαρακτηριστικά:
Α) Κριτήριο συμμετοχής στο δείγμα είναι η χρήση κινητού
τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για έξι μήνες (δη-
λαδή σαν να θέλαμε να δούμε εάν το κάπνισμα κάνει
κακό, μελετώντας αυτούς που καπνίζουν 1 τσιγάρο μία
φορά την εβδομάδα για 6 μήνες).
Β) Μεγάλη συμμετοχή των μελετητών από την ICNIRP.
Γ) Χρηματοδότηση αυτών των μελετών και από τη βιο-
μηχανία τηλεπικοινωνιών.
3. Η Δανέζικη μελέτη28 2006 ως προς τις επιπτώσεις
των κινητών παρουσιάζει τα εξής:
Α) Κριτήριο συμμετοχής στη μελέτη ήταν εάν κάποιος “ever”
χρησιμοποίησε κινητό τηλέφωνο κατά τη διάρκεια των
Copyright © Athens Medical Society
www.mednet.gr/archives
ARCHIVES OF HELLENIC MEDICINE: ISSN 11-05-3992
416 ARCHIVES OF HELLENIC MEDICINE 25(4), 2008
ετών 1982–1995. Η ομάδα των συνδρομητών 200507
χρήστες, που είχαν το κινητό μέσω της εταιρείας που
εργάζονταν (corporate customers), είναι αυτοί που
πιθανόν χρησιμοποιούσαν το κινητό για αρκετό χρόνο
κάθε ημέρα. Δυστυχώς, αυτοί είχαν αποκλειστεί από τη
μελέτη.
Β) Οι Hardell et al έστειλαν επιστολή στο περιοδικό που
δημοσίευσε τη μελέτη για τα προβλήματα που είχε,
αλλά δυστυχώς δεν δημοσιεύτηκε. Ένας από τους
συγγραφείς της μελέτης ήταν και μέλος του Editorial
Board του περιοδικού.
4. Η δημοσίευση της μελέτης του καθηγητή Hardell29 το
2007 με θέμα «Κρυφές διασυνδέσεις με τη βιομηχανία και
συγκρουόμενα συμφέροντα στην έρευνα του καρκίνου»,
το οποίο αναφέρει τις σχέσεις που υφίστανται μεταξύ
εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και χρηματοδότησης της
έρευνας. Μάλιστα, ο Huss30 αναφέρει τα εξής: Για την
αξιολόγηση κάποιας έρευνας με θέμα την ηλεκτρομα-
γνητική ακτινοβολία, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η
πηγή χρηματοδότησης. Μελέτες που χρηματοδοτούνται
από εταιρείες έχουν μικρότερη πιθανότητα να αναφέρουν
στατιστικώς σημαντικά αποτελέσματα.
Ακόμη, ορισμένες χώρες και περιοχές, για να προ-
στατέψουν τη δημόσια υγεία, προχώρησαν και μείωσαν
τα λεγόμενα «όρια ασφαλείας» π.χ. Ιταλία μειωμένο όριο
10 μW/cm2, Παρίσι μειωμένο όριο 10 μW/cm2, Αυστρία-
Salzburg μειωμένο όριο 0,1 μW/cm2, κ.λπ.). Τελευταία, 16
Φεβρουαρίου 2007, και το Βέλγιο μείωσε τα όρια έκθεσης
στην τιμή των 1–2 μW/cm2 (2V/M) και υπάρχει πρόταση
για την περιοχή Wallonia να μειωθεί περισσότερο το όριο
στην τιμή των 0,1 μW/cm2. Στην Ελλάδα όμως (με νόμο του
2006), τα όρια έκθεσης του κοινού είναι 630 μW/cm2 για
συχνότητα 1800 ΜΗz και 540 μW/cm2 εντός 300 μέτρων
από κτηριακές εγκαταστάσεις, όπως σχολεία, βρεφονηπι-
ακoί σταθμοί, γηροκομεία και νοσοκομεία. Στην Αγγλία, η
Βρετανική Επιτροπή Ακτινοπροστασίας31 προειδοποίησε
για τη μη χρήση των κινητών από τα παιδιά εκτός ιδιαιτέ-
ρων περιπτώσεων και ο Ιατρικός Σύλλογος της Αυστρίας32
έδωσε τις εξής οδηγίες: Παιδιά κάτω των 16 ετών να μη
χρησιμοποιούν κινητά. Να χρησιμοποιούνται κινητά σε
επείγουσες περιπτώσεις και για σύντομο χρονικό διάστημα.
Τον Αύγουστο 2007 δημοσιεύτηκε η BioΙnitiative Report8
(μια έκθεση από τη Σουηδία, Αυστρία, Αμερική, Αγγλία
κ.λπ.), η οποία πρότεινε τα όρια έκθεσης να μειωθούν στην
τιμή 0,1 μW/cm2, δηλαδή για την Ελλάδα 6300 φορές κάτω
από τα σημερινά «όρια ασφαλείας». Είναι αναγκαίο λοιπόν
να επανεκτιμηθούν και να μειωθούν τα όρια αυτά.
Επομένως, η τοποθέτηση των κεραιών πρέπει να επανε-
κτιμηθεί, με σωστό σχεδιασμό ώστε να ελαχιστοποιηθεί η
έκθεση των ανθρώπων στην ακτινοβολία. Πρέπει να γίνεται
χρήση των σταθερών τηλεφωνικών γραμμών όπου είναι
εφικτό και η χρήση του bluetooth ή του hands free για τα
κινητά, έχοντας όμως τη συσκευή μακριά από το σώμα και
εντός ειδικής «θήκης προστασίας», όπως έχει προταθεί
(ΛΧΜ – δίπλωμα ευρεσιτεχνίας 2005). Ιδιαίτερα τα παιδιά
πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση των κινητών τηλεφώνων
έχοντας τη συσκευή στο αυτί, δηλαδή πολύ κοντά στον
εγκέφαλό τους. Η πολιτεία οφείλει να παρέμβει και να
αναγνωρίσει τις ελλείψεις των σημερινών ορίων έκθεσης
του 1997, ώστε να προστατέψει τη δημόσια υγεία.
βλάβες που μπορεί να προκαλέσει η ηλεκτρομαγνητική
ακτινοβολία κινητής τηλεφωνίας στην ανθρώπινη υγεία και
στους ζώντες οργανισμούς γενικά. Όπως είναι γνωστό, το
κινητό τηλέφωνο επικοινωνεί με την κεραία της περιοχής
μέσω ραδιοκυμάτων. Αυτή η μορφή ακτινοβολίας που
εκπέμπει η κεραία είναι ιδιαίτερα αυξημένη στη γύρω
περιοχή. Αντίθετα με το κινητό τηλέφωνο, την ακτινοβο-
λία τη δέχεται ιδιαίτερα ο χρήστης και πολύ λιγότερο το
περιβάλλον του.
Η ακτινοβολία που απορροφάται μπορεί να έχει συ-
νέπειες στην υγεία των ανθρώπων και των ζώντων ορ-
γανισμών, όπως: (α) Tο σύνδρομο των μικροκυμάτων,1–4
δηλαδή διαταραχή μνήμης, συγκέντρωσης, εξάντληση,
πονοκεφάλους κ.λπ. (β) Την αύξηση του παράγοντα κιν-
δύνου για ανάπτυξη κακοήθους όγκου (γλοίωμα)5 στον
εγκέφαλο και νευρινώματος5–8 στο ακουστικό νεύρο, μετά
από 10 ή περισσότερα χρόνια χρήσης κινητού, ιδιαίτερα
στην πλευρά του εγκεφάλου που έγινε η χρήση, όπως
αναφέρει ο Hardell σε δημοσίευση του 2007. (γ) Βλάβη
στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και στα νευρικά κύτταρα.9,10
(δ) Βλάβες στο DNA.11–15 (ε) Στείρωση.16–19 (στ) Επίδραση
της ροής του αίματος στον εγκέφαλο.20 (ζ) Μείωση της
αναπαραγωγής σε έντομα21 και σε πουλιά.22 (η) Μείωση
του ρυθμού ανάπτυξης στα πουλερικά και στα ποντίκια
και αύξηση της εμβρυϊκής θνησιμότητας των πτηνών,22
επίδραση στο παράσιτο Entamoeba23 κ.λπ.
Τα σημερινά όρια έκθεσης δυστυχώς δεν καλύπτουν
τη δημόσια υγεία από αυτές τις βλάβες. Διαμορφώθηκαν
το 1997 από τη Διεθνή Επιτροπή Μη-Ιονίζουσας Ακτινοβο-
λίας (Ιnternational Commission on Non-Ionizing Radiation
Protection, ΙCNIRP).24 Βασίζονται μόνο σε βραχυπρόθεσμες
εκθέσεις και στην ένταση πυκνότητας της ακτινοβολίας
και δεν λαμβάνουν υπόψη άλλους παράγοντες, όπως τη
διάρκεια έκθεσης, τη συχνότητα, τη διαμόρφωση του
κύματος (modulation), την πόλωση (polarization) και τη
διαλείπουσα έκθεση.25 Γι’ αυτόν το λόγο, οι συνεχείς μετρή-
σεις που αναφέρουν ότι οι κεραίες εκπέμπουν εντός των
λεγομένων «ορίων ασφαλείας» δεν προστατεύουν το κοινό
από τη χρονία έκθεση στην ακτινοβολία, με αποτέλεσμα να
εκτίθεται το κοινό σε κινδύνους χωρίς να το γνωρίζει.
Αν και τα όρια αυτά υιοθετήθηκαν από την Ευρωπαϊκή
Ένωση και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), προ-
βληματισμός δημιουργείται στην επιστημονική κοινότητα
από τα εξής:26
1. Πάνω από τα μισά μέλη και συμβούλους της ICNIRP
που διαμόρφωσε τα όρια είναι και μέλη σε άλλους ση-
μαντικούς οργανισμούς, όπως ΠOΥ, Ευρωπαϊκή Ένωση,
Αmerican Νational Standards Institute (ANSI) –η αποστολή
του είναι η αύξηση της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας
των αμερικανικών επιχειρήσεων–, Εuropean Committee for
Electrochemical Standardization
(CENELEC) –η αποστολή
του είναι να προάγει την αγορά ηλεκτρικών και ηλεκτρο-
νικών αγαθών ώστε να μην υπάρχουν εμπόδια κ.λπ. Αν και
αυτοί οι οργανισμοί θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητοι, στην
Ευρωπαϊκή επιτροπή27 τρία μέλη είναι και στην ICNIRP κι
ένα από τα μέλη δηλώνει ότι έχει και συμφέροντα (declared
interest).
2. Οι Ευρωπαϊκές επιδημιολογικές μελέτες INTΕRPHONE
σχετικά με το εάν τα κινητά προκαλούν βλάβες, παρουσι-
άζουν τα εξής χαρακτηριστικά:
Α) Κριτήριο συμμετοχής στο δείγμα είναι η χρήση κινητού
τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για έξι μήνες (δη-
λαδή σαν να θέλαμε να δούμε εάν το κάπνισμα κάνει
κακό, μελετώντας αυτούς που καπνίζουν 1 τσιγάρο μία
φορά την εβδομάδα για 6 μήνες).
Β) Μεγάλη συμμετοχή των μελετητών από την ICNIRP.
Γ) Χρηματοδότηση αυτών των μελετών και από τη βιο-
μηχανία τηλεπικοινωνιών.
3. Η Δανέζικη μελέτη28 2006 ως προς τις επιπτώσεις
των κινητών παρουσιάζει τα εξής:
Α) Κριτήριο συμμετοχής στη μελέτη ήταν εάν κάποιος “ever”
χρησιμοποίησε κινητό τηλέφωνο κατά τη διάρκεια των
Copyright © Athens Medical Society
www.mednet.gr/archives
ARCHIVES OF HELLENIC MEDICINE: ISSN 11-05-3992
416 ARCHIVES OF HELLENIC MEDICINE 25(4), 2008
ετών 1982–1995. Η ομάδα των συνδρομητών 200507
χρήστες, που είχαν το κινητό μέσω της εταιρείας που
εργάζονταν (corporate customers), είναι αυτοί που
πιθανόν χρησιμοποιούσαν το κινητό για αρκετό χρόνο
κάθε ημέρα. Δυστυχώς, αυτοί είχαν αποκλειστεί από τη
μελέτη.
Β) Οι Hardell et al έστειλαν επιστολή στο περιοδικό που
δημοσίευσε τη μελέτη για τα προβλήματα που είχε,
αλλά δυστυχώς δεν δημοσιεύτηκε. Ένας από τους
συγγραφείς της μελέτης ήταν και μέλος του Editorial
Board του περιοδικού.
4. Η δημοσίευση της μελέτης του καθηγητή Hardell29 το
2007 με θέμα «Κρυφές διασυνδέσεις με τη βιομηχανία και
συγκρουόμενα συμφέροντα στην έρευνα του καρκίνου»,
το οποίο αναφέρει τις σχέσεις που υφίστανται μεταξύ
εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και χρηματοδότησης της
έρευνας. Μάλιστα, ο Huss30 αναφέρει τα εξής: Για την
αξιολόγηση κάποιας έρευνας με θέμα την ηλεκτρομα-
γνητική ακτινοβολία, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η
πηγή χρηματοδότησης. Μελέτες που χρηματοδοτούνται
από εταιρείες έχουν μικρότερη πιθανότητα να αναφέρουν
στατιστικώς σημαντικά αποτελέσματα.
Ακόμη, ορισμένες χώρες και περιοχές, για να προ-
στατέψουν τη δημόσια υγεία, προχώρησαν και μείωσαν
τα λεγόμενα «όρια ασφαλείας» π.χ. Ιταλία μειωμένο όριο
10 μW/cm2, Παρίσι μειωμένο όριο 10 μW/cm2, Αυστρία-
Salzburg μειωμένο όριο 0,1 μW/cm2, κ.λπ.). Τελευταία, 16
Φεβρουαρίου 2007, και το Βέλγιο μείωσε τα όρια έκθεσης
στην τιμή των 1–2 μW/cm2 (2V/M) και υπάρχει πρόταση
για την περιοχή Wallonia να μειωθεί περισσότερο το όριο
στην τιμή των 0,1 μW/cm2. Στην Ελλάδα όμως (με νόμο του
2006), τα όρια έκθεσης του κοινού είναι 630 μW/cm2 για
συχνότητα 1800 ΜΗz και 540 μW/cm2 εντός 300 μέτρων
από κτηριακές εγκαταστάσεις, όπως σχολεία, βρεφονηπι-
ακoί σταθμοί, γηροκομεία και νοσοκομεία. Στην Αγγλία, η
Βρετανική Επιτροπή Ακτινοπροστασίας31 προειδοποίησε
για τη μη χρήση των κινητών από τα παιδιά εκτός ιδιαιτέ-
ρων περιπτώσεων και ο Ιατρικός Σύλλογος της Αυστρίας32
έδωσε τις εξής οδηγίες: Παιδιά κάτω των 16 ετών να μη
χρησιμοποιούν κινητά. Να χρησιμοποιούνται κινητά σε
επείγουσες περιπτώσεις και για σύντομο χρονικό διάστημα.
Τον Αύγουστο 2007 δημοσιεύτηκε η BioΙnitiative Report8
(μια έκθεση από τη Σουηδία, Αυστρία, Αμερική, Αγγλία
κ.λπ.), η οποία πρότεινε τα όρια έκθεσης να μειωθούν στην
τιμή 0,1 μW/cm2, δηλαδή για την Ελλάδα 6300 φορές κάτω
από τα σημερινά «όρια ασφαλείας». Είναι αναγκαίο λοιπόν
να επανεκτιμηθούν και να μειωθούν τα όρια αυτά.
Επομένως, η τοποθέτηση των κεραιών πρέπει να επανε-
κτιμηθεί, με σωστό σχεδιασμό ώστε να ελαχιστοποιηθεί η
έκθεση των ανθρώπων στην ακτινοβολία. Πρέπει να γίνεται
χρήση των σταθερών τηλεφωνικών γραμμών όπου είναι
εφικτό και η χρήση του bluetooth ή του hands free για τα
κινητά, έχοντας όμως τη συσκευή μακριά από το σώμα και
εντός ειδικής «θήκης προστασίας», όπως έχει προταθεί
(ΛΧΜ – δίπλωμα ευρεσιτεχνίας 2005). Ιδιαίτερα τα παιδιά
πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση των κινητών τηλεφώνων
έχοντας τη συσκευή στο αυτί, δηλαδή πολύ κοντά στον
εγκέφαλό τους. Η πολιτεία οφείλει να παρέμβει και να
αναγνωρίσει τις ελλείψεις των σημερινών ορίων έκθεσης
του 1997, ώστε να προστατέψει τη δημόσια υγεία.
Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010
ΠΡΟΒΛΗΜΑ (sos erwtima eksetasewn)
Ένας αθλητής του πατινάζ στρέφεται με ανοιχτά χέρια. Η ροπή αδράνειας ως προς τον άξονα του είναι Ι. Συμπτύσσει τα χέρια του και η ροπή αδράνειας γίνεται 4/5Ι . Βρείτε το ποσοστό της μεταβολής της κινητικής του ενέργειας.
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
ΑΣΚΗΣΗ
Βρείτε την τυπική απόκλιση για την εξής ομοιόμορφη κατανομή
ΚΛΑΣΕΙΣ
[0 , 2)
[2 , 4)
[4 , 6)
[6 , 8)
Βρείτε την τυπική απόκλιση για την εξής ομοιόμορφη κατανομή
ΚΛΑΣΕΙΣ
[0 , 2)
[2 , 4)
[4 , 6)
[6 , 8)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΚΥΜΑΤΑ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Στην ελεύθερη επιφάνεια ενός υγρού δημιουργούνται δυο σύγχρονες πηγές κυμάτων Π1 και Π2 οι οποίες απέχουν μεταξύ τους απόσταση d=1m. Οι πηγές αρχίζουν αν ταλαντώνονται την χρονική στιγμή t=0 και οι απομακρύνσεις τους σε συναρτηση με το χρόνο δίνονται απο τη σχέση ψ=0,05ημ4πt . Η ταχύτητα διάδοσης των κυμάτων είναι U=0,6 m/s.
Α)Να βρείτε:
Στην ελεύθερη επιφάνεια ενός υγρού δημιουργούνται δυο σύγχρονες πηγές κυμάτων Π1 και Π2 οι οποίες απέχουν μεταξύ τους απόσταση d=1m. Οι πηγές αρχίζουν αν ταλαντώνονται την χρονική στιγμή t=0 και οι απομακρύνσεις τους σε συναρτηση με το χρόνο δίνονται απο τη σχέση ψ=0,05ημ4πt . Η ταχύτητα διάδοσης των κυμάτων είναι U=0,6 m/s.
Α)Να βρείτε:
α)το μήκος κύματος των κυμάτων
β)το πλάτος ταλάντωσης, την μέγιστη ταχύτητα και την μέγιστη επιτάχυνση ενός σημείου Μ του μέσου που απέχει απο της πηγές r1=1m και r2=0,65 m .
Β)Ενα σημείο Κ απέχει από τις πηγές ρ1κ=0,9 m και ρ2κ=0,9 m και ένα σημείο Λ που απέχει r1λ=0,9m και r2λ=1,65m .Βρείτε τις εξισώσεις απομάκρυνσης.
Γ)Βρείτε το πλήθος των σημείων που που ανήκουν στο ευθύγραμμο τμήμα Π1Π2 και παραμένουν ακίνητα.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Αα)λ=3 m
Aβ)Α'=√3/20 m
Umax=π√3/5 m/s
Γ)6 σημεία
Γ)6 σημεία
ΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ!!!!!ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ!!!
Το έτος 1942 πέτυχε ο Ιταλός φυσικός Enrico Fermi (Φέρμι, 1901-1954) την πρώτη πυρηνικη ελεγχόμενη αλυσωτή αντίδραση η σε ένα πυρηνικό αντιδραστήρα στο Σικάγο. Ο Φέρμι είχε ανακαλύψει ήδη το έτος 1934 ότι με βομβαρδισμό των πυρήνων με νετρόνια (ουδετερόνια) εξελίσσονται οι πυρηνικές διεργασίες πολύ αποδοτικότερα. Το 1938 είχε απονεμηθεί στον Φέρμι το βραβείο Νόμπελ φυσικής.
Από την ανακοίνωση του Niels Bohr στις αρχές του 1939 στην επιστημονική κοινότητα του πανεπιστημίου Princeton και των ΗΠΑ γενικότερα, ότι πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία διάσπαση πυρήνων ουρανίου, μόλις το έτος 1942 ανατέθηκε από την αμερικάνικη κυβέρνηση το Σχέδιο Manhattan στον Αμερικάνο φυσικό J. Robert Oppenheimer (Οπενχάιμερ, 1904-1967). Λίγο αργότερα συζητήθηκε σε μια συνάντηση επιστημόνων και υπηρεσιακών παραγόντων της αμερικάνικης κυβέρνησης η σημασία και οι επιπτώσεις αυτού του επιστημονικού εγχειρήματος.
Οι Ούγγροι πυρηνικοί φυσικοί Leo Szilard, Edward Teller και Eugene Wigner που είχαν διαφύγει στην Αμερική από το φιλοναζιστικό καθεστώς στη χώρα τους, ήταν βέβαιοι ότι οι Γερμανοί θα αξιοποιούσαν τη διάσπαση για την κατασκευή ατομικών όπλων. Έπεισαν έτσι και τον Einstein που ήταν τότε ο σημαντικότερος εν ζωή φυσικός, να συνυπογράψει μία επιστολή στον πρόεδρο των ΗΠΑ, με την οποία θα εξηγούνταν οι πιθανές επιπτώσεις από την αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας για πολεμικούς σκοπούς και ο κίνδυνος να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα πρώτος ο στρατιωτικός μηχανισμός του γερμανικού ναζιστικού καθεστώτος.
Αν και η αμερικάνικη κυβέρνηση συμφώνησε να προωθηθεί το σχέδιο για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, οι οργανωτικές και τεχνικές εργασίες προχωρούσαν αργά, μέχρι που το καλοκαίρι του 1941, δυόμισι χρόνια μετά την ενημέρωση από τον Bohr, έφτασαν από την Αγγλία οι υπολογισμοί των Otto Frisch και Fritz Peierls, οι οποίοι αποδείκνυαν ότι η εκρηκτική δύναμη της διάσπασης μιας μικρής ποσότητας του ισοτόπου ουρανίου, U-235, αντιστοιχεί με μερικές χιλιάδες τόνους ΤΝΤ (=τρινιτρο-τολουόλης). Μέχρι την άνοιξη του 1942 έγιναν πολλές συναντήσεις και συνεννοήσεις για τη δυνατότητα και τις απαιτήσεις της κατασκευής ατομικής βόμβας, τόσο ως προς τη φυσική διεργασία, όσο και ως προς τις απαιτούμενες τεχνικές εγκαταστάσεις.
Στο θεωρητικό τομέα προέκυψε, μετά από πολλές συσκέψεις, ότι είναι δυνατή η κατασκευή μίας βόμβας που λειτουργεί με την αρχή της πυρηνικής διάσπασης, και ότι για την εκκίνηση της αλυσωτής αντίδρασης απαιτείται μια κρίσιμη μάζα ραδιενεργού υλικού. Το πρόβλημα που έπρεπε ακόμα να λυθεί ήταν η ελεγχόμενη εκκίνηση της αλυσωτής αντίδρασης. Αυτό ήταν δυνατόν να γίνει, είτε με τη βίαιη συνένωση δύο υποκρίσιμων μαζών U-235 ή με τη συμπίεση μιας υποκρίσιμης μάζας πλουτωνίου, η οποία επιτυγχάνεται με γειτονική έκρηξη συμβατικού εκρηκτικού υλικού.
Ο Edward Teller υπέβαλε μια πιο προχωρημένη πρόταση: Να επενδυθεί η κρίσιμη μάζα με κέλυφος δευτερίου ή τριτίου (ισότοπα του υδρογόνου), ώστε να εξομοιωθεί η λειτουργία καύσης στον πυρήνα των άστρων. Αυτές οι ιδέες θεωρήθηκαν αρχικά πρακτικά ανεφάρμοστες, μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο υλοποιήθηκαν όμως ως σύντηξη πυρήνων και οδήγησαν στην κατασκευή της λεγόμενης υδρογονοβόμβας.
Το καλοκαίρι του 1942 διαπιστώθηκε μια αύξηση της παραγωγής δευτερίου και τριτίου σε εργοστάσιο της Νορβηγίας, η οποία ήταν υπό γερμανική κατοχή. Αυτό προκάλεσε υποψίες στους Αμερικάνους ερευνητές για την πιθανότητα να προηγηθούν οι Γερμανοί ερευνητές υπό την καθοδήγηση του ναζιστικού καθεστώτος στην κατασκευή της ατομικής βόμβας. Λόγω δε του γεγονότος ότι είχαν απλωθεί στην Αμερική οι συζητήσεις, οι μελέτες και τα πειράματα σε όλη τη χώρα, παρά τα σημαντικά μέτρα μυστικότητας που είχαν ληφθεί, κρίθηκε αναγκαία η συγκέντρωση ανθρώπων και δραστηριοτήτων σε μία ελεγχόμενη περιοχή της χώρας. Έτσι αποφασίστηκε η δημιουργία ενός κέντρου ανάπτυξης της ατομικής βόμβας στο Los Alamos, στην έρημο του Νέου Μεξικού.
Υπό τη γενική διεύθυνση του Οπενχάιμερ δημιουργήθηκε έτσι το ερευνητικό και κατασκευαστικό κέντρο στην έρημο, για το οποίο αξιοποιήθηκαν όλοι σχεδόν οι σχετικοί ερευνητές και τεχνικοί που βρίσκονταν στις ΗΠΑ, έστω και εξ αποστάσεως ως σύμβουλοι. Συνολικά εργάστηκαν για την κατασκευή της ατομικής βόμβας περί τα 100.000 άτομα. Όταν, τελικά, έγινε στις 16 Ιουλίου 1945 η πρώτη δοκιμαστική έκρηξη μιας βόμβας πλουτωνίου στο Alamogordo, κοντά στο Los Alamos, με εκρηκτική ισχύ 21 χιλιάδων τόνων ΤΝΤ, είχε επιτευχθεί ο στόχος του σχεδίου Manhattan και είχε αρχίσει η εποχή των πυρηνικών όπλων στην υφήλιο.
Ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε όμως ήδη τελειώσει με τη συνθηκολόγηση των δυνάμεων του άξονα το Μάιο του 1945, οπότε δεν χρειάστηκε να δοκιμαστεί αυτή η νέα βόμβα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η Ιαπωνία δεν είχε όμως ακόμα συνθηκολογήσει, αν και τυπικά ο πόλεμος είχε λήξει, οπότε η αμερικάνικη κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο, χωρίς σοβαρό στρατιωτικό λόγο, να ρίξει στις 6 Αυγούστου 1945 μία βόμβα ουρανίου-235 στη Χιροσίμα και στις 9 Αυγούστου 1945 μία βόμβα πλουτωνίου-239 στο Ναγκασάκι. Προφανέστατα, επρόκειτο για δοκιμή του νέου όπλου σε ζωντανούς στόχους! Αμέσως μετά υποχώρησε το ιαπωνικό καθεστώς αφού πήρε επίσημη διαβεβαίωση από τους Αμερικάνους, όχι ότι δεν θα ρίξουν άλλες ατομικές βόμβες, αλλά ότι θα επιτρέψουν να συνεχιστεί η αυτοκρατορική δυναστεία στην Ιαπωνία, η οποία επιβιώνει μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.
Οι εκρήξεις των δύο ατομικών βομβών και η ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τις τεράστιες καταστροφές σε ζωές και υλικά μέσα που αυτές προκάλεσαν, οδήγησαν σε ένα προβληματισμό για τις επιπτώσεις της απελευθέρωσης της πυρηνικής ενέργειας που δεν έχει κλείσει ακόμα και δεν φαίνεται να κλείνει και τις επόμενες δεκαετίες. Πολλοί από τους πρωταγωνιστές αυτού του έργου άρχισαν να μετανοιώνουν για τα αποτελέσματα των εργασιών τους. Ο Οπενχάιμερ έπεσε σε κατάθλιψη και δήλωσε δημόσια «Έγινα ο θάνατος, ο καταστροφέας του κόσμου». στη συνέχεια μετατράπηκε σε φιλειρηνιστή και δεν δέχθηκε να συμμετάσχει στην ανάπτυξη της υδρογονο-βόμβας. Το στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ θεώρησε τον Οπενχάιμερ επικίνδυνο για την κρατική ασφάλεια, δεδομένου ότι είχε αρχίσει ο «ψυχρός πόλεμος» με τα κομμουνιστικά κράτη, τα οποία ενδιαφέρονταν να πληροφορηθούν τεχνολογικά μυστικά για την κατασκευή
Η δήλωση του Oppenheimer για το
καταστροφικό του έργο.
δικών τους πυρηνικών όπλων. Το έτος 1954, την εποχή του μακαρθισμού στις ΗΠΑ, δόθηκε εντολή να διακοπεί κάθε σχέση του Οπενχάιμερ με κυβερνητικά έργα στρατιωτικού χαρακτήρα.
Στο γερμανόφωνο χώρο συζητήθηκε μετά τον πόλεμο με δραστικές διατυπώσεις η συμβολή Γερμανών ερευνητών στις προσπάθειες για την κατασκευή ατομικής βόμβας, με την οποία το ναζιστικό καθεστώς θα σταθεροποιούσε τη θέση και την εγκληματική πολιτική του στην Ευρώπη και τον κόσμο. Ο Χάιζενμπεργκ, δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει ποτέ την «απάθειά» του, όταν διέφευγαν στην αυτοεξορία, μπροστά στον κίνδυνο να εξοντωθούν, ο Einstein, ο Schroedinger, η Meitner και άλλοι νεότεροι σημαντικοί ερευνητές, μερικοί από τους οποίους ήταν συνεργάτες και μαθητές του. Ο Χάιζενμπεργκ δεν ήταν ένας απλός δημόσιος υπάλληλος, αλλά ήδη ένας διάσημος ερευνητής, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ από το έτος 1932 και, αν δεν ήταν ο ίδιος υπερσυντηρητικός στη νοοτροπία και στις αντιλήψεις, θα μπορούσε να είχε δείξει την έντονη διαφωνία του με τις πρακτικές της εξόντωσης για πολιτικούς και ρατσιστικούς λόγους.
Φυσικά, κανείς δεν κατηγόρησε τον Χάιζενμπεργκ ποτέ για συμπάθεια προς το ναζιστικό καθεστώς, το οποίο μάλιστα του επέρριπτε ευθύνες ότι μάζευε γύρω του «Εβραίους» ερευνητές και γι' αυτό τού αρνήθηκε μία πανεπιστημιακή έδρα στο Μόναχο. Σίγουρα, όμως, ο Χάιζενμπεργκ δεν αντιτάχθηκε ποτέ και ανάλογα με το ανάστημα και το κύρος του στην προσπάθεια του ναζιστικού καθεστώτος και πολλών συνοδοιπόρων και συνεταίρων να «καθαρίσουν» την κβαντική φυσική από την «εβραϊκή υπονόμευση». Επίσης, ο Χάιζενμπεργκ δεν έδωσε ποτέ επαρκείς εξηγήσεις για τους λόγους που συνεργάστηκε στο σχέδιο ανάπτυξης ναζιστικών πυρηνικών όπλων. Ο ίδιος και η σύζυγός του ήταν παιδιά πανεπιστημιακών καθηγητών, άρα είχαν την απαραίτητη οικογενειακή παιδεία για να αντιληφθούν τη σημασία κάθε ενέργειας ή παράληψης στη ζωής τους. Έτσι, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος ερευνητής επέδειξε, όπως και πολλοί άλλοι εξ άλλου, στην καλύτερη περίπτωση για την υστεροφημία του, υπερβάλλοντα καιροσκοπισμό.
Ο Χάιζενμπεργκ, αναμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς του 20ου αιώνα, ανέπτυξε στη μεταπολεμική Γερμανία δραστηριότητες υπερσυντηρητικές και εθνικιστικές, επεκτεινόμενος ταυτόχρονα και σε θρησκόληπτες φιλοσοφικές θεωρήσεις. Κάποια εποχή δε, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν είχε αρχίσει η εξέγερση των φοιτητών στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια για την ανανέωση της εκπαίδευσης και της κοινωνίας (Μάης 1968 κ.ά.), δήλωνε ο Χάιζενμπεργκ ότι οι φοιτητικές κινητοποιήσεις τού θύμιζαν τις ενέργειες της παλιάς ναζιστικής νεολαίας, για τις οποίες όμως δεν είχε πει ποτέ δημόσια κάτι αρνητικό, την εποχή που έπρεπε και όταν θα είχε σημασία η γνώμη του...
Ο Carl Friedrich von Weizsaecker (Βαϊτσζέκερ), έτερος σημαντικός εταίρος στη γερμανική ομάδα για δημιουργία ναζιστικών πυρηνικών όπλων, ο οποίος είχε υποβάλει κατά τη διάρκεια του β' παγκόσμιου πολέμου και εισηγήσεις στις ναζιστικές στρατιωτικές αρχές για την κατασκευή βόμβας πλουτωνίου, δικαιολογήθηκε μεταπολεμικά ότι απέβλεπε στην άσκηση επιρροής σε στρατιωτικό επίπεδο και στη μεταστροφή του καθεστώτος προς «δημοκρατική κατεύθυνση»! Η καταγωγή του Βαϊτσζέκερ από μία παλαιά αριστοκρατική οικογένεια (ο ίδιος έχει στο όνομά του τον τίτλο Freiherr = Βαρώνος) και η ανατροφή του σε οικογενειακό περιβάλλον πολλών πανεπιστημιακών καθηγητών, έπρεπε να αποτελεί επαρκές εχέγγυο για πνευματική και οικονομική ανεξαρτησία απέναντι στο εγκληματικό χιτλερικό καθεστώς.
Ο Βαϊτσζέκερ αντικατέστησε όμως την προσωπική ευθύνη τού επιστήμονα με υπερφυσικές πρόνοιες και θεώρησε, μετά τον πόλεμο, ότι μόνο «η χάρις του θεού έσωσε τον κόσμο από τον κίνδυνο να αποκτήσουν οι Ναζί πυρηνικά όπλα». πρόκειται προφανώς για τον βολικό σε τέτοιες περιπτώσεις από μηχανής θεό, ο οποίος αφενός γλύτωσε τον ίδιο τον Βαϊτσζέκερ από τον «κίνδυνο» να γίνει (και) αυτός δήμιος του κόσμου, αφετέρου του εξασφάλισε την απαλλαγή από τις ηθικές ευθύνες για όλες τις ενέργειες και παραλήψεις του. Από το έτος 1957 ανέλαβε ο κατά τα άλλα πολύ σημαντικός αυτός επιστήμονας (περιέγραψε μαζί με τον Hans Bethe τις πυρηνικές διεργασίες στον ήλιο και τα άστρα του σύμπαντος), μία έδρα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, όπου επιδόθηκε σε ηθικοπλαστικά και φιλειρηνικά μηνύματα με θρησκευτικό στίγμα, ενώ παράλληλα ήταν μέλος του προεδρείου της γερμανικής Ένωσης Ευαγγελικών Εκκλησιών. Ζει ακόμα, περίπου 95 ετών τώρα, στη βόρεια Γερμανία.
Από την ανακοίνωση του Niels Bohr στις αρχές του 1939 στην επιστημονική κοινότητα του πανεπιστημίου Princeton και των ΗΠΑ γενικότερα, ότι πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία διάσπαση πυρήνων ουρανίου, μόλις το έτος 1942 ανατέθηκε από την αμερικάνικη κυβέρνηση το Σχέδιο Manhattan στον Αμερικάνο φυσικό J. Robert Oppenheimer (Οπενχάιμερ, 1904-1967). Λίγο αργότερα συζητήθηκε σε μια συνάντηση επιστημόνων και υπηρεσιακών παραγόντων της αμερικάνικης κυβέρνησης η σημασία και οι επιπτώσεις αυτού του επιστημονικού εγχειρήματος.
Οι Ούγγροι πυρηνικοί φυσικοί Leo Szilard, Edward Teller και Eugene Wigner που είχαν διαφύγει στην Αμερική από το φιλοναζιστικό καθεστώς στη χώρα τους, ήταν βέβαιοι ότι οι Γερμανοί θα αξιοποιούσαν τη διάσπαση για την κατασκευή ατομικών όπλων. Έπεισαν έτσι και τον Einstein που ήταν τότε ο σημαντικότερος εν ζωή φυσικός, να συνυπογράψει μία επιστολή στον πρόεδρο των ΗΠΑ, με την οποία θα εξηγούνταν οι πιθανές επιπτώσεις από την αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας για πολεμικούς σκοπούς και ο κίνδυνος να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα πρώτος ο στρατιωτικός μηχανισμός του γερμανικού ναζιστικού καθεστώτος.
Αν και η αμερικάνικη κυβέρνηση συμφώνησε να προωθηθεί το σχέδιο για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, οι οργανωτικές και τεχνικές εργασίες προχωρούσαν αργά, μέχρι που το καλοκαίρι του 1941, δυόμισι χρόνια μετά την ενημέρωση από τον Bohr, έφτασαν από την Αγγλία οι υπολογισμοί των Otto Frisch και Fritz Peierls, οι οποίοι αποδείκνυαν ότι η εκρηκτική δύναμη της διάσπασης μιας μικρής ποσότητας του ισοτόπου ουρανίου, U-235, αντιστοιχεί με μερικές χιλιάδες τόνους ΤΝΤ (=τρινιτρο-τολουόλης). Μέχρι την άνοιξη του 1942 έγιναν πολλές συναντήσεις και συνεννοήσεις για τη δυνατότητα και τις απαιτήσεις της κατασκευής ατομικής βόμβας, τόσο ως προς τη φυσική διεργασία, όσο και ως προς τις απαιτούμενες τεχνικές εγκαταστάσεις.
Στο θεωρητικό τομέα προέκυψε, μετά από πολλές συσκέψεις, ότι είναι δυνατή η κατασκευή μίας βόμβας που λειτουργεί με την αρχή της πυρηνικής διάσπασης, και ότι για την εκκίνηση της αλυσωτής αντίδρασης απαιτείται μια κρίσιμη μάζα ραδιενεργού υλικού. Το πρόβλημα που έπρεπε ακόμα να λυθεί ήταν η ελεγχόμενη εκκίνηση της αλυσωτής αντίδρασης. Αυτό ήταν δυνατόν να γίνει, είτε με τη βίαιη συνένωση δύο υποκρίσιμων μαζών U-235 ή με τη συμπίεση μιας υποκρίσιμης μάζας πλουτωνίου, η οποία επιτυγχάνεται με γειτονική έκρηξη συμβατικού εκρηκτικού υλικού.
Ο Edward Teller υπέβαλε μια πιο προχωρημένη πρόταση: Να επενδυθεί η κρίσιμη μάζα με κέλυφος δευτερίου ή τριτίου (ισότοπα του υδρογόνου), ώστε να εξομοιωθεί η λειτουργία καύσης στον πυρήνα των άστρων. Αυτές οι ιδέες θεωρήθηκαν αρχικά πρακτικά ανεφάρμοστες, μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο υλοποιήθηκαν όμως ως σύντηξη πυρήνων και οδήγησαν στην κατασκευή της λεγόμενης υδρογονοβόμβας.
Το καλοκαίρι του 1942 διαπιστώθηκε μια αύξηση της παραγωγής δευτερίου και τριτίου σε εργοστάσιο της Νορβηγίας, η οποία ήταν υπό γερμανική κατοχή. Αυτό προκάλεσε υποψίες στους Αμερικάνους ερευνητές για την πιθανότητα να προηγηθούν οι Γερμανοί ερευνητές υπό την καθοδήγηση του ναζιστικού καθεστώτος στην κατασκευή της ατομικής βόμβας. Λόγω δε του γεγονότος ότι είχαν απλωθεί στην Αμερική οι συζητήσεις, οι μελέτες και τα πειράματα σε όλη τη χώρα, παρά τα σημαντικά μέτρα μυστικότητας που είχαν ληφθεί, κρίθηκε αναγκαία η συγκέντρωση ανθρώπων και δραστηριοτήτων σε μία ελεγχόμενη περιοχή της χώρας. Έτσι αποφασίστηκε η δημιουργία ενός κέντρου ανάπτυξης της ατομικής βόμβας στο Los Alamos, στην έρημο του Νέου Μεξικού.
Υπό τη γενική διεύθυνση του Οπενχάιμερ δημιουργήθηκε έτσι το ερευνητικό και κατασκευαστικό κέντρο στην έρημο, για το οποίο αξιοποιήθηκαν όλοι σχεδόν οι σχετικοί ερευνητές και τεχνικοί που βρίσκονταν στις ΗΠΑ, έστω και εξ αποστάσεως ως σύμβουλοι. Συνολικά εργάστηκαν για την κατασκευή της ατομικής βόμβας περί τα 100.000 άτομα. Όταν, τελικά, έγινε στις 16 Ιουλίου 1945 η πρώτη δοκιμαστική έκρηξη μιας βόμβας πλουτωνίου στο Alamogordo, κοντά στο Los Alamos, με εκρηκτική ισχύ 21 χιλιάδων τόνων ΤΝΤ, είχε επιτευχθεί ο στόχος του σχεδίου Manhattan και είχε αρχίσει η εποχή των πυρηνικών όπλων στην υφήλιο.
Ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε όμως ήδη τελειώσει με τη συνθηκολόγηση των δυνάμεων του άξονα το Μάιο του 1945, οπότε δεν χρειάστηκε να δοκιμαστεί αυτή η νέα βόμβα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η Ιαπωνία δεν είχε όμως ακόμα συνθηκολογήσει, αν και τυπικά ο πόλεμος είχε λήξει, οπότε η αμερικάνικη κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο, χωρίς σοβαρό στρατιωτικό λόγο, να ρίξει στις 6 Αυγούστου 1945 μία βόμβα ουρανίου-235 στη Χιροσίμα και στις 9 Αυγούστου 1945 μία βόμβα πλουτωνίου-239 στο Ναγκασάκι. Προφανέστατα, επρόκειτο για δοκιμή του νέου όπλου σε ζωντανούς στόχους! Αμέσως μετά υποχώρησε το ιαπωνικό καθεστώς αφού πήρε επίσημη διαβεβαίωση από τους Αμερικάνους, όχι ότι δεν θα ρίξουν άλλες ατομικές βόμβες, αλλά ότι θα επιτρέψουν να συνεχιστεί η αυτοκρατορική δυναστεία στην Ιαπωνία, η οποία επιβιώνει μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.
Οι εκρήξεις των δύο ατομικών βομβών και η ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τις τεράστιες καταστροφές σε ζωές και υλικά μέσα που αυτές προκάλεσαν, οδήγησαν σε ένα προβληματισμό για τις επιπτώσεις της απελευθέρωσης της πυρηνικής ενέργειας που δεν έχει κλείσει ακόμα και δεν φαίνεται να κλείνει και τις επόμενες δεκαετίες. Πολλοί από τους πρωταγωνιστές αυτού του έργου άρχισαν να μετανοιώνουν για τα αποτελέσματα των εργασιών τους. Ο Οπενχάιμερ έπεσε σε κατάθλιψη και δήλωσε δημόσια «Έγινα ο θάνατος, ο καταστροφέας του κόσμου». στη συνέχεια μετατράπηκε σε φιλειρηνιστή και δεν δέχθηκε να συμμετάσχει στην ανάπτυξη της υδρογονο-βόμβας. Το στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ θεώρησε τον Οπενχάιμερ επικίνδυνο για την κρατική ασφάλεια, δεδομένου ότι είχε αρχίσει ο «ψυχρός πόλεμος» με τα κομμουνιστικά κράτη, τα οποία ενδιαφέρονταν να πληροφορηθούν τεχνολογικά μυστικά για την κατασκευή
Η δήλωση του Oppenheimer για το
καταστροφικό του έργο.
δικών τους πυρηνικών όπλων. Το έτος 1954, την εποχή του μακαρθισμού στις ΗΠΑ, δόθηκε εντολή να διακοπεί κάθε σχέση του Οπενχάιμερ με κυβερνητικά έργα στρατιωτικού χαρακτήρα.
Στο γερμανόφωνο χώρο συζητήθηκε μετά τον πόλεμο με δραστικές διατυπώσεις η συμβολή Γερμανών ερευνητών στις προσπάθειες για την κατασκευή ατομικής βόμβας, με την οποία το ναζιστικό καθεστώς θα σταθεροποιούσε τη θέση και την εγκληματική πολιτική του στην Ευρώπη και τον κόσμο. Ο Χάιζενμπεργκ, δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει ποτέ την «απάθειά» του, όταν διέφευγαν στην αυτοεξορία, μπροστά στον κίνδυνο να εξοντωθούν, ο Einstein, ο Schroedinger, η Meitner και άλλοι νεότεροι σημαντικοί ερευνητές, μερικοί από τους οποίους ήταν συνεργάτες και μαθητές του. Ο Χάιζενμπεργκ δεν ήταν ένας απλός δημόσιος υπάλληλος, αλλά ήδη ένας διάσημος ερευνητής, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ από το έτος 1932 και, αν δεν ήταν ο ίδιος υπερσυντηρητικός στη νοοτροπία και στις αντιλήψεις, θα μπορούσε να είχε δείξει την έντονη διαφωνία του με τις πρακτικές της εξόντωσης για πολιτικούς και ρατσιστικούς λόγους.
Φυσικά, κανείς δεν κατηγόρησε τον Χάιζενμπεργκ ποτέ για συμπάθεια προς το ναζιστικό καθεστώς, το οποίο μάλιστα του επέρριπτε ευθύνες ότι μάζευε γύρω του «Εβραίους» ερευνητές και γι' αυτό τού αρνήθηκε μία πανεπιστημιακή έδρα στο Μόναχο. Σίγουρα, όμως, ο Χάιζενμπεργκ δεν αντιτάχθηκε ποτέ και ανάλογα με το ανάστημα και το κύρος του στην προσπάθεια του ναζιστικού καθεστώτος και πολλών συνοδοιπόρων και συνεταίρων να «καθαρίσουν» την κβαντική φυσική από την «εβραϊκή υπονόμευση». Επίσης, ο Χάιζενμπεργκ δεν έδωσε ποτέ επαρκείς εξηγήσεις για τους λόγους που συνεργάστηκε στο σχέδιο ανάπτυξης ναζιστικών πυρηνικών όπλων. Ο ίδιος και η σύζυγός του ήταν παιδιά πανεπιστημιακών καθηγητών, άρα είχαν την απαραίτητη οικογενειακή παιδεία για να αντιληφθούν τη σημασία κάθε ενέργειας ή παράληψης στη ζωής τους. Έτσι, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος ερευνητής επέδειξε, όπως και πολλοί άλλοι εξ άλλου, στην καλύτερη περίπτωση για την υστεροφημία του, υπερβάλλοντα καιροσκοπισμό.
Ο Χάιζενμπεργκ, αναμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς του 20ου αιώνα, ανέπτυξε στη μεταπολεμική Γερμανία δραστηριότητες υπερσυντηρητικές και εθνικιστικές, επεκτεινόμενος ταυτόχρονα και σε θρησκόληπτες φιλοσοφικές θεωρήσεις. Κάποια εποχή δε, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν είχε αρχίσει η εξέγερση των φοιτητών στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια για την ανανέωση της εκπαίδευσης και της κοινωνίας (Μάης 1968 κ.ά.), δήλωνε ο Χάιζενμπεργκ ότι οι φοιτητικές κινητοποιήσεις τού θύμιζαν τις ενέργειες της παλιάς ναζιστικής νεολαίας, για τις οποίες όμως δεν είχε πει ποτέ δημόσια κάτι αρνητικό, την εποχή που έπρεπε και όταν θα είχε σημασία η γνώμη του...
Ο Carl Friedrich von Weizsaecker (Βαϊτσζέκερ), έτερος σημαντικός εταίρος στη γερμανική ομάδα για δημιουργία ναζιστικών πυρηνικών όπλων, ο οποίος είχε υποβάλει κατά τη διάρκεια του β' παγκόσμιου πολέμου και εισηγήσεις στις ναζιστικές στρατιωτικές αρχές για την κατασκευή βόμβας πλουτωνίου, δικαιολογήθηκε μεταπολεμικά ότι απέβλεπε στην άσκηση επιρροής σε στρατιωτικό επίπεδο και στη μεταστροφή του καθεστώτος προς «δημοκρατική κατεύθυνση»! Η καταγωγή του Βαϊτσζέκερ από μία παλαιά αριστοκρατική οικογένεια (ο ίδιος έχει στο όνομά του τον τίτλο Freiherr = Βαρώνος) και η ανατροφή του σε οικογενειακό περιβάλλον πολλών πανεπιστημιακών καθηγητών, έπρεπε να αποτελεί επαρκές εχέγγυο για πνευματική και οικονομική ανεξαρτησία απέναντι στο εγκληματικό χιτλερικό καθεστώς.
Ο Βαϊτσζέκερ αντικατέστησε όμως την προσωπική ευθύνη τού επιστήμονα με υπερφυσικές πρόνοιες και θεώρησε, μετά τον πόλεμο, ότι μόνο «η χάρις του θεού έσωσε τον κόσμο από τον κίνδυνο να αποκτήσουν οι Ναζί πυρηνικά όπλα». πρόκειται προφανώς για τον βολικό σε τέτοιες περιπτώσεις από μηχανής θεό, ο οποίος αφενός γλύτωσε τον ίδιο τον Βαϊτσζέκερ από τον «κίνδυνο» να γίνει (και) αυτός δήμιος του κόσμου, αφετέρου του εξασφάλισε την απαλλαγή από τις ηθικές ευθύνες για όλες τις ενέργειες και παραλήψεις του. Από το έτος 1957 ανέλαβε ο κατά τα άλλα πολύ σημαντικός αυτός επιστήμονας (περιέγραψε μαζί με τον Hans Bethe τις πυρηνικές διεργασίες στον ήλιο και τα άστρα του σύμπαντος), μία έδρα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, όπου επιδόθηκε σε ηθικοπλαστικά και φιλειρηνικά μηνύματα με θρησκευτικό στίγμα, ενώ παράλληλα ήταν μέλος του προεδρείου της γερμανικής Ένωσης Ευαγγελικών Εκκλησιών. Ζει ακόμα, περίπου 95 ετών τώρα, στη βόρεια Γερμανία.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΤΑΛΑΝΤΩΣΕΙΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Ενα σώμα ισορροπεί δεμένο στο κάτω άκρο ιδανικού ελατηρίου του οποίου το πάνω άκρο είναι ακλόνητα συνδεδεμένο.Στη θέση ισορροπίας του σώματος το ελατήριο είναι επιμηκυμένο κατα Δl=0,1 m. Απομακρύνουμε το σώμα προς τα κάτω κατα d=0,2 m και το αφήνουμε τη χρονική στιγμή t=0 ελεύθερο να κοινηθεί χωρίς να έχει αρχική ταχύτητα.
Α)Να δείξετε ότι το σώμα εκτελεί Α.Α.Τ. και να υπολογίσετε την περίοδο της.
Β)Να βρείτε τις εξισώσεις της απομάκρυνσης , της ταχύτητας και της επιτάχυνσης σαν συνάρτηση του χρόνου.
Γ)Βρείτε το χρονικό διάστημα σε κάθε περίοδο που το ελατήριο είναι συμπιεσμένο.
Δ)Να υπολογίσετε την ταχύτητα του σώματος όταν το ελατήριο δεν ασκεί δύναμη στο σώμα.
Δίνεται το g=10 m/s
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Α)Τ=π/5 sec.
B)x=0,2ημ(10t + π/2)
U=2συν(10 t + π/2)
α=-20ημ(10t + π/2)
Γ)Δt=π/15 sec.
Δ)U=+1,73 , -1,73 m/s
Ενα σώμα ισορροπεί δεμένο στο κάτω άκρο ιδανικού ελατηρίου του οποίου το πάνω άκρο είναι ακλόνητα συνδεδεμένο.Στη θέση ισορροπίας του σώματος το ελατήριο είναι επιμηκυμένο κατα Δl=0,1 m. Απομακρύνουμε το σώμα προς τα κάτω κατα d=0,2 m και το αφήνουμε τη χρονική στιγμή t=0 ελεύθερο να κοινηθεί χωρίς να έχει αρχική ταχύτητα.
Α)Να δείξετε ότι το σώμα εκτελεί Α.Α.Τ. και να υπολογίσετε την περίοδο της.
Β)Να βρείτε τις εξισώσεις της απομάκρυνσης , της ταχύτητας και της επιτάχυνσης σαν συνάρτηση του χρόνου.
Γ)Βρείτε το χρονικό διάστημα σε κάθε περίοδο που το ελατήριο είναι συμπιεσμένο.
Δ)Να υπολογίσετε την ταχύτητα του σώματος όταν το ελατήριο δεν ασκεί δύναμη στο σώμα.
Δίνεται το g=10 m/s
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Α)Τ=π/5 sec.
B)x=0,2ημ(10t + π/2)
U=2συν(10 t + π/2)
α=-20ημ(10t + π/2)
Γ)Δt=π/15 sec.
Δ)U=+1,73 , -1,73 m/s
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
